ഞാൻ -കവിത

ഞാൻ
മഷിത്തണ്ടിലായിരുന്നു ബാല്യം
എഴുതിയതെല്ലാം മായ്ച്ച്
വീണ്ടുമെഴുതി മായ്ച്ച്
മായാതെ വന്നപ്പോൾ
സ്ളേറ്റ് വലിച്ചെറിഞ്ഞു.

ഞാൻ
കൺകോണുകളിലാരുന്നു
 കൗമാരം
കണ്ടതും കാണാത്തതും
അവിടെത്തന്നെ മായ്ച്ച്
ചുണ്ടിലെ ചിരിയും
കൺചിമ്മി മായ്ച്ച്
ഒടുവിൽ കണ്ണടച്ചിരുന്നു.

ഞാൻ
സങ്കടത്തിരയിലാരുന്നു
യൗവ്വനം
വഴിയിറമ്പിൽ പൂത്ത മന്ദാരം
പൂക്കളെല്ലാം പൊഴിച്ചിരുന്നു
പുതുനാമ്പുകളൊന്നും തളിരിട്ടതേയില്ല.

ഞാൻ
മദ്ധ്യാഹ്നത്തിലായിരുന്നവ-
യൊക്കെയും
പ്രണയമരംപൂവിട്ടതും
ജീവിതസമരം വിജയിച്ചതും
ഊതിപറപ്പിച്ചൊരു
സോപ്പുകുമിളപോലെ
ഉയരത്തിലേക്ക് പറന്നുപോയതും.

ഞാൻ
ദൂരക്കാഴ്ചകളിലായിരിക്കും
വാർദ്ധക്യം
എവിടെയോതട്ടിത്തകർന്നൊന്നു
താഴേക്ക്
മഴവെള്ളത്തിലൊഴുക്കി-
വിട്ടൊരു കടലാസുതോണി പോലെ.