കവിത -പണ്ടൊരിക്കൽ

 Gabriel Okara എഴുതിയ Once Upon A Time

എന്ന കവിതയുടെ സ്വതന്ത്രവിവർത്തനം..

പണ്ടൊരിക്കൽ

---------------------

കുഞ്ഞേ,

പണ്ടൊരിക്കൽ

കണ്ണുകൾകൊണ്ടും ഹൃദയംകൊണ്ടും

ചിരിക്കുന്ന ആളുകളുണ്ടായിരുന്നു

പക്ഷേ ഇപ്പോഴൊക്കെ ആളുകൾ

വികാരങ്ങൾ മരവിച്ച കണ്ണുകൾകൊണ്ട്

എന്റെ നിഴലിനെത്തിരയുകയും

വെറുതേ പല്ലിളിച്ചുകാട്ടുകയും ചെയ്യുന്നു.

കുഞ്ഞേ,

ഒരു കാലമുണ്ടായിരുന്നു

ഹാർദ്ദമായി ഹസ്തദാനം ചെയ്തൊരുകാലം!

ആ കാലവും പോയ്മറഞ്ഞു,

ഇന്ന്, വെറും പുറംമോടിക്കായി

 വലതുകൈ നീട്ടുകയും

ഇടതുകയ്യാലെന്റെ

ഒഴിഞ്ഞകുപ്പായക്കീശയിൽ

പരതുകയും ചെയ്യുന്നവരനേകം!

സ്വന്തം വീടുപോലെകരുതി

ഇനിയും വരണമെന്ന് പണ്ടൊക്കെ

ആളുകളെന്നോട് പറഞ്ഞിരുന്നു.

ഒന്നും രണ്ടും തവണകൾക്ക്ശേഷം

മൂന്നാംതവണയവർ വാതിലുകളെന്റെ

 മുഖത്തിന് നേരെ കൊട്ടിയടച്ചു!

കുഞ്ഞേ, 

അങ്ങനെയാണ് ഞാൻ

മാറ്റിമാറ്റി ധരിക്കുന്ന വസ്ത്രങ്ങൾ പോലെ

പല മുഖങ്ങളെടുത്തണിയാൻ പഠിച്ചത്-

വീട്ടുമുഖം, ഓഫീസ് മുഖം, പാർട്ടിമുഖം, ആതിഥേയമുഖം അങ്ങനെ പലതും,

കൂട്ടത്തിൽ ഛായാചിത്രത്തിലെപ്പോലൊരു പുഞ്ചിരിയും ഒട്ടിച്ചുവെക്കും!

പല്ലുകൾകാട്ടി പൊള്ളച്ചിരി ചിരിച്ചും

പുറംപൂച്ചിനായി ഹസ്തദാനം ചെയ്തും

സന്തോഷമൊട്ടുമില്ലാതെ

'കണ്ടതിൽ സന്തോഷ'മെന്നും

ബോറടിച്ചിട്ടും,

'നിങ്ങളോട് സംസാരിക്കാൻ സന്തോഷ'മെന്നും

'പോയി തുലയ്' എന്ന് മനസ്സിലോർത്ത്

'ഗുഡ്ബൈ' എന്നും പറയാൻ

ഞാൻ പഠിച്ചുകഴിഞ്ഞു.

കുഞ്ഞേ,

എന്നെ വിശ്വസിക്കൂ,

നിന്നെപ്പോലെയിരുന്ന ഒരു കാലത്തിലേക്ക്

എനിക്ക് തിരിച്ചുപോകണമായിരുന്നു,

ഞാൻ പഠിച്ചുവച്ചതൊക്കെ എനിക്ക് മറക്കണമായിരുന്നു

കണ്ണാടിയിൽക്കാണുന്ന എന്റ വിഷപ്പല്ലുകൾ കാട്ടാതെ എനിക്ക് ചിരിക്കാൻ പഠിക്കണമായിരുന്നു.

കുഞ്ഞേ,

പണ്ടൊരിക്കൽ  കുഞ്ഞായിരുന്നപ്പോൾ

ഞാൻ പൊട്ടിച്ചിരിക്കുകയും

പുഞ്ചിരിക്കുകയും ചെയ്തതുപോലെ

നീയൊന്നെന്നെ ചിരിച്ചു കാണിക്കാമോ..

രജനി വെള്ളോറ